De drie B’s: Beestenboel, Baaien en Buddha

Maandag hebben we Changmai verlaten met een binnenlandse vlucht op Surat Thani. Daar kan Schiphol nog wat van leren. Net als in Amerika is het alsof je met de bus reist. Op Surat Thani troffen we John die vanaf hier gezellig met ons mee reist. Met de taxi hebben we twee uur door de jungle gereden. Onze eerste stop hier in Midden Thailand was Our Eco Camp Jungle resort. Maas wilde heel graag in een boomhut slapen. Dat is zeker gelukt. Met een klamboo en douche in de buitenlucht en slapen tussen de apen. Een hele bijzondere ervaring. En ik was jarig dus s’ avonds hebben we gezellig biertjes gedronken in de bar en zelfs paar cadeautjes uitgepakt die mee gekomen waren vanuit Nederland. Dank jullie wel lieve Suus en Nic❤️. Ze matchten zelfs maar dat is ongetwijfeld ‘toeval’ 💫. 

De volgende ochtend hadden we al een vroege pick up richting Ratchaprapa Dam (rit van uurtje). Met een longtail (vaartocht van 45 minuten) werden we richting het paradijs gebracht. Weer iets met Floortje en het einde van de wereld… Curry’s for breakfast, lunch en diner en vanaf je eigen chaletje zo het blauwe water in duiken. Ondanks de dikke benzinemotoren van de longtail boats is Kao Sok National Park gericht op eco toerisme en sustainability. Geen massa toerisme. Slecht een paar gasten per dag worden richting een handje vol floating mini resortjes gebracht. We zijn nog op safari geweest maar hebben hier weinig ‘wildlife’ gespot. Het enige beest die het continu op mij heeft voorzien, staat gelukkig ook op nummer 1 van de top 10 van gevaarlijkste dieren ter wereld 🦟 #google. 

Na het ontbijt werden we weer terug gebracht naar het vaste land. De bewoonde wereld is dan toch altijd weer een verademing. Wat (inter) actie en prikkels. We werden gedropt bij de Ao Nam Mao Pier en lunchten eerst bij een local (saté voor Maas, Pad Thai voor John (hij is hier nog enthousiast over de rijst en currys) en papaya salad for me) om vervolgens weer met de longtailboat richting Railay Beach gebracht te worden. Eenmaal daar was het ‘wow effect’ wederom groots. Magistrale baaien, stranden en verschillende resorts waarbij de bebouwing nauwelijks zichtbaar is. Alles gaat hier op in het groene landschap. Ook een onwijs Thais ‘stapstraatje’ waar de tijd heeft stil gestaan. Verschillende barretjes, eettentjes en massage salons (salon groot woord voor hok met bedden of stoelen). Iedere avond live muziek waar Imagine van John Lennon en Bob Marley standaard onderdeel zijn van het repertoire. En sowieso nul house of pop muziek. @Jack en @Ilf het leek oprecht of in elke bar onze favorieten en chill lijstjes van Spotify op stonden. Keane, Radiohead, Red Hot Chilli Pepers, Nirvana, the lot. Een heerlijke plek voor ons traditionele ‘raad-het-plaatje-spel’ of als er genoeg in de man zit onze inmiddels beruchtte sing alongs;) . Maar we weten allemaal hoe John over dat zingen denkt hahaha dus ik stond er alleen voor en Maas zijn Shazam draaide weer overuren. 

Terug naar de omgeving… Want mensen,  zoals ik inmiddels allang weet, zijn warmte en palmbomen en nog veel meer groen ook een prima leefomgeving voor beestjes. Geen konijnen, duiven of musjes. Nee andere beestjes. En natuurlijk gaan ze niet aan ons voorbij. Watermonitoren in de zee aan de vloedlijn als je in een boot wil stappen (mooi woord voor Varaan, Leguaan of andersoortig viezig, groot reptiel) . Apen 🙉 die je aanvallen omdat ze zien 👀 dat je chips in je plastic tas hebt. En die vervolgens ook stelen. Vleermuizen🦇 die boven je hoofd gaan hangen als je zit te schaken. Vogels die pistachenoten uit je handen pikken. En sprinkhanen van 20 centimeter. Brulkikkers ter grootte van een zakje Lays chips.  Die gekko’s 🦎, mama zoals ik al zei, zijn echt the least of our concerns ;) Maar alles went en Maas hangt iedere avond aan mijn lippen omdat al deze belevenissen ook weer luikjes openen in het brein der herinneringen. Dus alle reizen die ik al heb mogen maken in dit mooie leven passeren weer levendig de revue. 

De longtail boten brengen je overal dus we zijn een dag richting mainland gegaan om scooters te huren. Lekker brommeren tussen de Thaise locals richting de Tiger cave tempel. Een fikse klim zeiden een paar backpackers toen we aankwamen. We begonnen er dapper en ietwat naïef aan op onze havaianas. 35 plus graden, vochtigheidsgraad van veel en 1270 treden stijl omhoog. Ik had bij de 300e trede al 3 bijna dood ervaringen gehad (en nee ik had geen kater). Oh my, wat was dat zwaar. Maas sloeg zich er het beste doorheen. Die heeft klapkuiten van die trampo thuis natuurlijk. Een fixe beproeving maar eenmaal boven gaven de gouden Buddha’s ons verlichting 🙏. “Wat zeg jij altijd mama?”, zei Maas boven op die berg. “Zonder strijd geen overwinning toch?” Goed opgelet lieve Maas ;)

S avonds een ijsje voor Maas en een massage voor ons. Voel mijn benen nu nog 😅.

De schoonheid en vrijheid (toegankelijkheid)  van dit land kent ook een keerzijde… maar hierover later meer. We gaan komende dagen kijken wat Koh Phi Phi ons brengt. Onze bijna laatste etappe. 

Namaste 🙏