De nachttrein naar Changmai, olifanten en de markt.

Wie Floortje kijkt en kent, begrijpt het ‘Floortje D(r)essing gevoel’. Reizen gaat, in tegenstelling tot vakantie, ook vaak om het onbekende, onbeminde het soms ongemakkelijke. Dat zijn de ervaringen die beklijven. De verhalen die je thuis, tot in de lengte der dagen vertelt. 

Donderdag zijn we vanaf centraal station  Bangkok met een pluimage aan reizigers op de nachttrein naar Changmai gestapt. Wat een belevenis. Naast ons een backpacker uit België. Achter ons een gezin uit la douze France. Mooie gesprekken in alle talen. Dan ben ik weer dankbaar voor onze meertalige opleidingen. We beschikten over ons eigen nisje en na een potje kaarten werd ons bedje opgemaakt. Maas lag prinsheerlijk beneden en ik lag boven vacuüm getrokken… de nacht viel niets tegen. Ik was voorbereid met ooglap, oordoppen, trui en sokken. Het was koud door de airco op standje vries maar we hebben echt wel paar uur gemaakt. 

Het moment van wakker worden was zo’n ‘vergeet me nietje’. Het is echt bijzonder om de gordijntjes te openen en in een totaal andere wereld te zijn. Jungle, rijstvelden, groen, groener, groenst. Op het station van Changmai werden we opgewacht en naar onze guesthouse gebracht. Een oase van rust, slechts acht kamers, zwembadje en een goddelijk ontbijt. Gerund door een uiterst gastvrij Vlaams homostel. Een aanrader voor een ieder die ooit die kant op gaat. Wij gaan zeker terug naar @Liams Siam Guesthouse.

Soms heb je het gevoel alsof je ergens eerder bent geweest, op z’n minst thuis hoort. Waar je kompas klopt. Changmai is voor mij zo’n plek. Een relaxte stad. Kunst, cultuur, studenticozi en omringd door natuur. 

Hier hebben we ook een bezoek gebracht aan Baan Chang Elefantpark. Met slechts 7 gasten mochten we een dagje meedraaien op deze olifantenopvang. Maas heeft al uitgebreid verslag gedaan van deze bijzondere dag. Ik was erg onder de indruk van het verhaal, de verzorgde opvang en natuurlijk de prachtige dieren zelf. Olifanten zijn in Thailand als huisdieren (naast de wilde exemplaren). Vroeger werden ze ingezet tijdens de oorlog, later voor zware arbeid en daarna voor toeristische doeleinden. De opvang biedt de olifanten, heilige dieren voor de Thai, een duurzaam perspectief. Geen arbeid, geen trucjes, geen zadels en geen kettingen. Gewoon ‘zijn’. Ze hebben allemaal hun eigen baasje. En hoe gek ook. 300 Kilo luistert naar zo’n springveer van 50 kilo. Het spirituele begrijp ik. Ze stralen rust en kracht uit en hebben iets melancholisch. Een dag met deze dieren voelt als een paar uur meditatie🙏. We hebben genoten en tientallen prachtige foto’s. Nog eentje om nooit te vergeten. 

We hadden ook een ‘chilldagje’ in Changmai en zijn naar Grand Canyon Waterpark geweest. Kon Maas ook even zijn energie kwijt. Ik was versleten na een paar uur over die luchtkussens rennen😅. S avonds zijn we naar de bruisende Sunday Walking Market geweest. 35 graden, overal live muziek, streetfood (ik ben dol op de papayasalad) en een ontelbaar aantal kramen (en Nederlanders;)). Helaas zit Changmai erop. Als er een volgende keer komt, blijven we hier langer… nu op naar Kao Sok National Park 🦎🎋🌴